Nasze spotkanie piątkowe 14 grudnia 2012r. rozpoczęliśmy od modlitwy, by potem rozpocząć szkołę śpiewu. Kuba wprowadził nas w klimaty śpiewackie, robiąc ‘rozgrzewkę’ przed śpiewaniem. W przyszłym tygodniu będzie nasza oazowa Wigilia, poprzedzona Mszą w kościele, dlatego też ćwiczyliśmy pieśni z gitarą, którymi będziemy starali upiększyć się tę liturgię. Wszyscy znamy powiedzenie, że „Śpiewać każdy może, trochę lepiej lub trochę gorzej” ale najważniejsze, by śpiewać z serca i na chwałę Pana! Po szkole śpiewu poszliśmy do kościoła na Eucharystię, która zawsze jest, powinna być, głównym punktem naszego spotkania. Wieczorem siedzieliśmy w naszej salce, tzw Leosiu, rozmawiając na temat jutrzejszego wyjazdu na Oazę Modlitwy do Stalowej Woli. Dzięki Bogu za tą naszą wspólnotę!

Módlmy się za nią kochani!! Chwała Panu!

W piątek 7 grudnia 2012r. nasze oazowe spotkanie rozpoczęło się oryginalną modlitwą spontaniczną. Każdy mógł nawiązać dialog z Panem Bogiem, powiedzieć wszystko to, co ma w swoim sercu. Wspólnie podjęliśmy decyzję codziennej modlitwy za naszą wspólnotę. Uczestniczyliśmy również w pierwszo-piątkowej Eucharystii. Po owocnej modlitwie nadszedł czas na świętowanie mikołajek. Uczciliśmy je dzieląc się pysznymi tostami, popijając gorącą herbatkę i rozmawiając ze sobą. Nie zabrakło oczywiście gitary i radosnych, wszystkim znanym pieśni.

Gosia i Ania H.

Kiedy kończy się październik, zbliża listopad, na cmentarzach zaczyna się wielkie BUM! Ludzie biegają, sprzątają, denerwują się. Wszyscy wiemy – zbliża się ’Wszystkich Świętych’! Dla nas, uczniów, jest to świetny czas, tzw. długiego weekendu, dla dorosłych chwila wytchnienia od pracy, którą jednak w całości poświęcają swojemu 'cmentarnemu zabieganiu’. Oczywiście, ważna jest dbałość o wygląd nagrobków, kiedy 1 listopada całe rodziny przechadzają się po cmentarzu i myślą, które kwiaty, znicze piękniejsze. Tak naprawdę jednak nie chodzi o to. Dzień 1 listopada to święto radosne, jak nazwa wskazuje Dzień Wszystkich Świętych. Cieszmy się, radujmy, ponieważ oni są w niebie i modlą się za nas! 2 listopada wypada „Dzień Zaduszny„, czyli święto wszystkich zmarłych. Bardzo ważna jest pamięć o wszystkich naszych krewnych, znajomych którzy już odeszli z tego świata. Najlepsze co możemy im dać, jest nasza modlitwa. Żadne kwiaty, znicze nie pomogą im wejść do nieba, jedynie nasza modlitwa.

Nasza wspólnota oazowa, z okazji właśnie tych świąt, w piątek 9 listopada br. zorganizowała wyjście na cmentarz. Przy grobie nieznanego żółnierza odmówiliśmy dziesiątek różańca w intencji naszych zmarłych. Przechadzając się przez cmentarz czuliśmy atmosferę melancholii i zadumy, nawet smutku. Ale nadzieja na zmartwychwstanie, którą daje nam nasza wiara, powinna w nas wlewać radość!! Jest to cudowna perspektywa, którą daje nam Jezus, z miłości! Dzięki Ci Panie, za to że mimo śmierci na tym świecie, Ty obudzisz nas do życia! Chwała Panu!

Później jeszcze stanęliśmy pod pomnikiem bł. Jana Pawła II i odśpiewaliśmy „Barkę”. W zadumie, ale przepełnieni nadzieją, powróciliśmy do naszego Leosia (sali św. Leopolda – to nasza kwatera) na ciepłą herbatkę.

Ania H.

7 września 2012 rozpoczął się nowy oazowy rok formacyjny. Wspólnotową Mszę Św. poprowadził nasz nowy moderator duchowny, wikary naszej krośnieńskiej parafii – br. Paweł Tokarz. Po uroczystej Eucharystii był czas dzielenia się naszymi przeżyciami z rekolekcji wakacyjnych. Oaza jest podzielona na grupy wiekowe, więc każde rekolekcje mają inny plan i cel, poza głównym celem, doprowadzenia nas do Pana Boga W końcu, po długim wyczekiwaniu nadszedł czas na Agapę – radosną kolację, ucztę – kiedy to mogliśmy wspólnie radować się nowym rokiem oraz wymieniać się wspomnieniami.

Teraz, we wrześniu, powróciliśmy do naszych środowisk, niektórzy – ja również – rozpoczęli naukę w nowych szkołach, dla większości jest to trudny czas adaptacji w nowych warunkach. Ale czuję, że nie jestem sama, ponieważ mam wspólnotę, która poza zabawą i radosnymi wieczorkami w salce, jest też dla mnie podporą i dodaje otuchy w złych, trudnych momentach życia. Chcielibyśmy by ten rok był dobry, spokojny, lub też burzliwy.. Nie mamy pojęcia jaki będzie, ale zawierzamy wszystko Bogu, by ta wspólnota była Jego dziełem, a jej członkowie żyjąc według Ducha Bożego rozwijali się i pogłębiali wiarę. Zaufaj Panu już dziś!

Oaza pozdrawia serdecznie!