W dniach 24-26 luty nasza wspólnota przeżywała dzień skupienia połączony z wyjściem w góry. Miejscem naszego pobytu było Bukowsko. Cel wyjazdu: Wejście w czas Wielkiego Postu, refleksja nad minionym czasem formacji, ale również integracja i wiele innych rzeczy, które Pan Bóg przygotował… Tam nas jeszcze nie było.

12.10.2011 o godz. 19.00, sala o. Pio przy klasztorze Braci Mniejszych Kapucynów zamieniła się w free stylową scenę życia. Nasze miasto odwiedził bowiem Mirek ” Kolah ” Kolczyk, od którego niejeden z nas mógłby się wiele nauczyć.

Więzienie, narkotyki, kradzieże i zagubienie – takie były początki życia rapera. W drugiej klasie szkoły podstawowej zapalił pierwszego papierosa, a później wszystko potoczyło się bardzo szybko. Kolejne papierosy, pierwszy alkohol, coraz więcej czasu spędzane na podwórku, ucieczki z domu. Za kradzieże i włamania otrzymał wyrok roku i czterech miesięcy więzienia. Po wyjściu z więzienia zaczął handlować marihuaną i haszyszem…

Do momentu kiedy w jego życiu nastąpił niezwykły zwrot, który odmienił jego życie i nadał mu sens. Od tej pory poświęcił się działaniom związanym z profilaktyką uzależnień.

„Co roku wiele osób umiera z powodu narkotyków, wielu niszczy ten cenny dar jakim jest życie. Większość ludzi, którzy siedzą w więzieniach, trafiło tam z powodu zażywania alkoholu lub narkotyków. Nie możemy udawać, że nie ma problemu.(…) Muzyka jest dobrą płaszczyzną porozumienia, a przejmujące z życia wzięte historie poruszają serca młodych ludzi, do których staramy się dotrzeć. Wierzymy, że taka profilaktyka może uratować wielu ludzi przed tym piekłem jakim jest uzależnienie.” – mówi Kola.

Mirosław „Kola” Kolczyk urodził się w 1981 roku w Tucholi. Obecnie mieszka w Rzeszowie z żoną Oksaną. Ewangelista. Raper, na co dzień zaangażowany w projekty muzyczne takie jak: Royal Rap, Kawa, TGD. Pasją jego życia i potrzebą serca są działania związane z profilaktyką uzależnień. Zaczynał współpracując z fundacją Głos Ewangelii w projekcie „żyj Poza klatką”. Jest autorem projektu „Profilaktyka z Rapem- Misja Prawdziwej Wolności”. Jest dyrektorem Rzeszowskiego oddziału fundacji „Bread of Life”.

Sobota, 2 kwietnia br., zapowiadała się jako ta inna od innych. W kościele pw. Ducha Świętego w Krośnie spotkaliśmy się ze wspólnotami oazowymi z okolicznych parafii, kręgów i wsi. Rejonowy Dzień Wspólnoty rozpoczęliśmy modlitwą do Ducha Świętego i Namiotem Spotkania [Dz 2, 42-47]. Następnie wspólnie przeżyliśmy Mszę Świętą, o której oprawę muzyczną zadbała schola młodzieżowa działająca przy naszej, kapucyńskiej parafii. Podzieleni na małe grupy, udaliśmy się do pobliskiej szkoły, by z naszymi braćmi i siostrami dzielić się słowem, które kieruje do nas Bóg. W czterech fragmentach mówił o czterech filarach życia: Głoszeniu, Eucharystii, Modlitwie i Wspólnocie. Kolejnym punktem programu było świadectwo – nietypowe, bo samego Ojca Świętego, Jana Pawła II. Swoje słowa kierował on do oazowiczów przeżywających rekolekcje III st. w Rzymie. Na zakończenie spożyliśmy Ucztę Miłości – Agape. Nie obyło się bez muzyki, nowych znajomości i radosnym jednoczeniu się w Panu. Pełni łask, z uśmiechami na twarzach udaliśmy się do kawiarenki, gdzie razem żegnaliśmy ostatnie tej soboty promienie słońca, pijąc kolejną, malinową herbatę.

Każdy, kto był na jakimś Spotkaniu Młodych w Wołczynie z pewnością wiele o nim słyszał. Pan Adam Maniura przyjechał do nas z Bytomia, aby opowiedzieć nam z własnego doświadczenia o modelu chrześcijańskiej rodziny. Nie było to żadne prawienie morałów, zwykłe rady i anegdoty pokazujące jak można stworzyć idealną rodzinę. Na spotkanie przyszło wiele młodych ludzi, byli jednak też starsi i małżeństwa, zaintrygowane tytułem wykładu. Myślę, ze nikt kto przybył nie pożałował, ponieważ konferencja było dobrze przygotowanie oraz prowadzący mówił bardzo ciekawie.

Warsztaty muzyczne za nami. Cudowne dwa dni po brzegi wypełnione nieustannymi treningami wokalnymi sprawiły, że coraz bliższe staje się nam śpiewanie od serca. Pomysł warsztatów muzycznych powstał dzięki grupie GPS oraz Stowarzyszeniu Inicjatyw. To inicjatywa, która zrodziła się w trosce o piękno liturgii w czasie obchodzenia Triduum Paschalnego.

Niesamowity czas, niesamowity śpiew – ogromny dar od Pana…

Ten Boży czas był niesamowity dla wszystkich trzech wspólnot, które brały udział w rekolekcjach. Był to czas spotkania z Panem, wspólnej modlitwy, radości z przebywania w gronie braci jak i najlepszą okazją do odpoczynku.

Skarb, który udało nam się znaleźć zapisaliśmy na kartach Świadectw.

Enyoy!

„Wszyscy gdzieś jadą, ONI wszyscy gdzieś jadą” Tak rozpaczaliśmy już na 3 tygodnie przed rozpoczęciem Sylwestra. Jedni wybrali Kraków, inni jakąś domówkę, a jeszcze inni Jaśka Pierzaka. Została nas garstka. Garstka stroskanych, osamotnionych, ale za to zdeterminowanych ludzi. Propozycje padały przeróżne. Tu i tam i tam i tu… Wreszcie zarzutowało na kameralnego Sylwestra w zapożyczonej salce, z prymitywnym ale sentymentalnym tosterem, muzyką, palącym się kominkiem no i furą jedzenia i picia. Co by uprzątnąć trochę salkę, zebraliśmy się nieco wcześniej. Jedni odkurzali, inni zamiatali a jeszcze inni dyrygowali. Ach cóż to był za koncert… W oczekiwaniu na nadciągające z oddali ciasta, sałatki, przepyszny barszczyk i inne specjały, wymywaliśmy zlew zapchany szklankami przerozmaitego formatu.

I stało się ! Pierwsze ciasta powędrowały na stół, sałatki zostały przetransportowane do salaterek, owoce wprost ze skrzynek pofrunęły na talerze, a soki zostały postawione. Po prostu postawione. Suto też nasz stół był udekorowany. Kiedy już wszyscy przybyli, udaliśmy się na nabożeństwo pokutne i uroczystą Eucharystię, na której został przedstawiony bilans całoroczny Klasztoru ! Biedni pseudo-matematycy, nie mogli się doliczyć sumy końcowej. Wiem jedno! Przyrost był dodatni ! Tuż po Mszy… w nie”naszej” salce rozbrzmiała muzyka! Pierwsze dźwięki porwały do tańca nas wszystkich, a w przerwach dało się z oddali słychać głos Anny: ” Czy my jeszcze zatańczymy na tym parkiecie „ Radości nie było końca. W osobnej salce, tzw ” Silencji ” palił się kominek, z radyjka leciała nastrojowa muzyczka, a fani pięknych opowieści mogli zanurzyć się w marzeniach… Choć na chwilę ! Niesamowicie kojący obraz.

„- ej zaraz północ! ” ” – u mnie już po ” ” – a u mnie za 2 ” ” – o matko ” ” – chodźmy na fajerwerki „

Następnie był czas życzeń i dalszy ciąg zabawy… Koło godz 6, wszyscy z braku snu poczęli sprzątać ! Tak cudownego Sylwestra jeszcze nie było ! ” Kiedy to minęło? „

Dnia 22 grudnia odbyła się, jak co roku, nasza wspólnotowa wigilia. Wzięli w niej udział większość byłych i obecnych oazowiczów. W tym dniu wspólny stół wigilijny połączył nas, a obecność nowo narodzonego Jezusa wypełniła nasze serca.

Dnia 11 grudnia 2010 r. w Parafii Piotra i Jana z Dukli w Krośnie, odbył się Rejonowy Dzień Wspólnoty. O godz. 14.30 rozpoczęliśmy zawiązaniem wspólnoty. Następnie odbył się namiot spotkania; każdy mógł rozważać fragment z Pisma świętego. Punktem centralnym była Eucharystia – spotkanie z Chrystusem. Podczas Mszy odbyło się przyjęcie osób do deuterokatechumenatu. Była to chwila szczególna… dla nas, dla każdej osoby, która przyjmowała kolejny krok formacji. Mszy przewodniczył michalita, ks. Radosław Król.

Br Marek Lisowski wygłosił kazanie, a tuż po nim nastąpiła chwila, w której podjęliśmy decyzję o wkroczeniu na drogę ku dojrzałości chrześcijańskiej. Po Eucharystii odbyło się spotkanie w grupach, a następnie Agape – uczta miłości.

W dniach 3-5.12.10r. w domu katechetycznym przy parafii braci kapucynków odbył się Kurs Filip. Brało w nim udział kilka osób z naszej wspólnoty. Do samego piątku, czyli pierwszego dnia, kurs był dla nas niespodzianką, gdyż tak na prawdę nikt nie wiedział co się tam będzie działo i już w piątek Bóg przypomniał nam o ,,oklepanej”, ale jakże potrzebnej nam prawdzie, że ,,kocha nas dzisiaj”, że interesuje się naszym życiem, tak jak rodzica interesują losy swojego dziecka. Jest naszym przyjacielem i walczy o nas, abyśmy żyli w szczęściu. Umiłował nas od początku do końca. W dniu drugim, w sobotę, wyzbywaliśmy się z największej niewoli, która dotyka człowieka. Jest nią grzech, który przytłacza nas, sprawia, że wokół nas nie jest już kolorowo, powoduje nienawiść, złość, smutek, jest zwykłym niszczycielem tego co w nas piękne. Doświadczyliśmy, że Jezus Chrystus wyciąga nas z tego zła i wybraliśmy go na Pana swojego życia. W niedziele wyszliśmy do ludzi i nieśliśmy im nowinę o miłości Bożej. Cały kurs zakończyła wspólna Eucharystia, po której nasz kochany brat Marek zamówił pizze :D, a że jak zwykle wszyscy byli głodni, to skorzystaliśmy z tej oto pizzy, aby ją skonsumować.

Był to piękny czas zmian, radości i zbliżenia się do Boga, który będziemy długo wspominać.

Doris