Kiedy kończy się październik, zbliża listopad, na cmentarzach zaczyna się wielkie BUM! Ludzie biegają, sprzątają, denerwują się. Wszyscy wiemy – zbliża się ’Wszystkich Świętych’! Dla nas, uczniów, jest to świetny czas, tzw. długiego weekendu, dla dorosłych chwila wytchnienia od pracy, którą jednak w całości poświęcają swojemu 'cmentarnemu zabieganiu’. Oczywiście, ważna jest dbałość o wygląd nagrobków, kiedy 1 listopada całe rodziny przechadzają się po cmentarzu i myślą, które kwiaty, znicze piękniejsze. Tak naprawdę jednak nie chodzi o to. Dzień 1 listopada to święto radosne, jak nazwa wskazuje Dzień Wszystkich Świętych. Cieszmy się, radujmy, ponieważ oni są w niebie i modlą się za nas! 2 listopada wypada „Dzień Zaduszny„, czyli święto wszystkich zmarłych. Bardzo ważna jest pamięć o wszystkich naszych krewnych, znajomych którzy już odeszli z tego świata. Najlepsze co możemy im dać, jest nasza modlitwa. Żadne kwiaty, znicze nie pomogą im wejść do nieba, jedynie nasza modlitwa.

Nasza wspólnota oazowa, z okazji właśnie tych świąt, w piątek 9 listopada br. zorganizowała wyjście na cmentarz. Przy grobie nieznanego żółnierza odmówiliśmy dziesiątek różańca w intencji naszych zmarłych. Przechadzając się przez cmentarz czuliśmy atmosferę melancholii i zadumy, nawet smutku. Ale nadzieja na zmartwychwstanie, którą daje nam nasza wiara, powinna w nas wlewać radość!! Jest to cudowna perspektywa, którą daje nam Jezus, z miłości! Dzięki Ci Panie, za to że mimo śmierci na tym świecie, Ty obudzisz nas do życia! Chwała Panu!

Później jeszcze stanęliśmy pod pomnikiem bł. Jana Pawła II i odśpiewaliśmy „Barkę”. W zadumie, ale przepełnieni nadzieją, powróciliśmy do naszego Leosia (sali św. Leopolda – to nasza kwatera) na ciepłą herbatkę.

Ania H.