Rozpoczęliśmy z lekkim opóźnieniem – ze względu na dwie nowe osoby, które wcześniej wyraziły chęć spróbowania czym smakuje oaza. Początek to modlitwa o dobre przeżycie Tego czasu. Wyjątkowo mocne wołanie o Ducha Świętego wydało owoce w modlitwie spontanicznej. Duch Zmartwychwstałego przenikał nas, ogarniał to co Mu przedstawialiśmy i wylał łaskę radości :). Spotkanie ogólne prowadził br. marek. Zachęcał w nim do otwarcia się na łaskę Zmartwychwstałego, który chce obdarzać nas nowym życiem. Podkreślał, że jako wspólnota w której tak ważne jest odkrycie sakramentu chrztu powinniśmy przez katechumenat po-chrzcielny przechodzić ze śmierci do życia. Następnie podawaliśmy konkretne przykłady co dla nas może być dziś momentem przejścia – co robi człowiek o nowej naturze, gdy jest niesprawiedliwie oskarżony, gdy jest atakowany, kiedy ktoś nim wzgardzi, gdy czuje się niekochany przez rodziców itp. Szukaliśmy praktycznych rozwiązań, aby ukazywała się w nas nowa natura i moc Zmartwychwstałego. Zatęskniliśmy za życiem pełnym wzajemnej życzliwości i na nowo dodaliśmy sobie otuchy i pewności, że takie życie w Chrystusie jest możliwe, choć bardzo trudne.

Później nakarmiliśmy się Eucharystią, a następnie udaliśmy się do ogrodu klasztornego, aby przygotować Drogę Światła. O godz. 20:00 siedząc w kościele z wygaszonym światłem ujrzeliśmy płomień Paschału – symbol Zmartwychwstałego, a potem każdy z nas otrzymał od Niego płomyk nowego życia. A reszta przeżyć tego dnia niech pozostanie tajemnicą…