Z różnych przyczyn na spotkaniu pojawiło się jedynie kilka osób. Niektórych dopadła choroba, innym coś wypadło, a ktoś inny ma kryzys – jak to we wspólnocie. Naszą odpowiedzią na zastaną rzeczywistość było odwiedzenie kilku osób, które mieszkają najbliżej (z Polanki zrezygnowaliśmy). Nie było osoby, która nie ucieszyłaby się z naszej wizyty i krótkiego zdania: „Szkoda, że nie ma Cię dziś z nami …” Mieliśmy kilkanaście czekolad, które rozdaliśmy nie tylko członkom naszej wspólnoty, ale także osobom młodym, których zaprosiliśmy do wspólnoty. „Kiedy znajdziemy się na zakręcie, co z nami będzie…?” Chyba właśnie ostro skręcamy…